Wielki Czwartek

Wielki Czwartek jest świętem obchodzonym przez chrześcijan. Przypada ono na trzy dni przed Niedzielą wielkanocną, obchodzi się je na pamiątkę ustanowienia dwóch sakramentów – kapłaństwa oraz Eucharystii.

W Wielki Czwartek nie ma tradycyjnych mszy w kościołach. Przed południem w kościele katedralnym biskup odprawia Mszę Krzyżma Świętego, na której gromadzą się wszyscy księża z całej diecezji. W trakcie tej mszy biskupi święcą oleje chorych i katechumenów i konsekrują krzyżmo święte. Poświęcone oleje zostają zabrane przez księży do swoich parafii. Czwartkowa Msza Krzyżma kończy okres Wielkiego Postu.
Wieczorem natomiast odprawiana jest Msza Wieczerzy Pańskiej, rozpoczynająca okres Triduum Paschalnego. Msza ta jest pamiątką Ostatniej Wieczerzy Chrystusa, w czasie której Jezus ofiarował swemu Ojcu pod postacią chleba i wina swoje Ciało i Krew, oraz nakazał apostołom, by robili tak samo na jego pamiątkę.

Mszę wielkoczwartkową odprawia się w złotych ornatach, śpiewany jest także hymn „Chwała na wysokości”, w trakcie którego biją wszystkie dzwony. Następnie dzwony i organy milkną. Po kazaniu odbywa się obrzęd obmycia nóg 12 kapłanom. W czasie wielkoczwartkowego nabożeństwa przenosi się również symbolicznie Chrystusa (pod postacią konsekrowanych komunikantów i monstrancji) do kaplicy zwanej ciemnicą. Jest to pamiątka uwięzienia Jezusa. Po mszy tabernakulum jest otwarte i puste, zgaszona jest także wieczna lampka.